CZAS I MIEJSCE: 10 PAŹDZIERNIKA, GODZ. 10:00-13:00, UL. KATOWICKA 18

 

W trakcie pierwszego seminarium otwierającego cykl „Integracja a praktyka psychoterapii”, dyskutanci podzielą się własnymi przemyśleniami nad charakterem i kierunkiem integracji w psychoterapii. Wprowadzeniem do dyskusji będzie referat prof. Krystyny Drat-Ruszczak, w ramach którego autorka przedstawi swoje refleksje nad treścią, formą i znaczeniem tzw. psychoterapii integracyjnej. Współczesne przesunięcie w kierunku terapii integracyjnej zostanie rozważone w kilku aspektach:

• • – jego historii: od podejścia  „nie do pomyślenia” do uznawania go niemal za standard;
  • – jego aktualnych wcieleń i ich znaczeń. Czy możliwe jest podejście  integracyjne bez wyjściowego „domowego” paradygmatu?
  • – jego przyszłości – możliwych kierunków, w których zmierza.

Prelegentka odniesie się m.in. do stanowiska Hoffartów (Hoffart i Hoffart, 2014) wobec wpływu teorii klinicznej na rozumienie problemu klienta i interwencję terapeutyczną oraz  do poglądów Paula Wachtela (1997,2010) dotyczących zastosowania interwencji pochodzącej z innego paradygmatu niż własny, a jego wpływu na ten ostatni. Proces ten będzie dyskutowany na przykładach przeobrażeń (ewolucji) psychoanalizy i paradygmatu poznawczo-behawioralnego (wpływ tzw. trzeciej fali terapii poznawczo – behawioralnych). W swoim wystąpieniu autorka będzie zastanawiać się nad kryteriami integracji asymilacyjnej i teoretycznej oraz nad pytaniem po co terapeucie „dom”.

Koreferat przedstawi prof. dr hab. n. med. Bogdan de Barbaro.

Organizacja: Zofia Milska-Wrzosińska i Renata Mizerska.

 

SYLWETKI PRELEGENTÓW

 

Dr hab. Krystyna Drat-Ruszczak, prof. SWPS

kierownik Katedry Zastosowań Psychologii i Zakładu Psychologii Klinicznej i Zdrowia na Wydziale w Sopocie. Interesuje się wpływem zmian społecznych na współczesne zaburzenia osobowości, psychopatologią Ja, diagnozą psychologiczną i psychoterapią, znaczeniem metafory i bajek. Jej prace dotyczą pojęć psychoanalizy, mechanizmów schizofrenii, narcyzmu i psychospołecznych determinant uciszania się kobiet. Przez wiele lat prowadziła psychoterapię pacjentów na oddziałach psychiatrycznych w Szpitalu we Fromborku i  „Srebrzysko” w Gdańsku.

 

Prof. dr hab. n. med. Bogdan de Barbaro

Absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie w 1973 roku. Kierownik Zakładu Terapii Rodzin Katedry Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista psychiatrii. Posiada certyfikat psychoterapeuty i superwizora Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Zainteresowania zawodowe: terapia rodzin w schizofrenii, postpsychiatria.

 

 Aby zgłosić chęć uczestnictwa w seminarium, należy wypełnić formularz zgłoszeniowy.

Polskie Stowarzyszenie Integracji Psychoterapii w  roku akademickim 2014/2015 zorganizowało cykl sobotnich dyskusji panelowych pod wspólnym tytułem „Idee integracyjne”. Program całości przygotowali prof. Czesław Czabała, Zofia Milska-Wrzosińska, dr Rafał Styła i Anna Uściłowska. Przedsięwzięcie można uznać za udane – w spotkaniach wzięło udział wielu znanych psychoterapeutów różnych orientacji oraz przedstawicieli dyscyplin zajmujących się rozwojem, a dyskusje były bardzo żywe i inspirujące.

Seminaria cieszyły się zainteresowaniem. Szacujemy, że łącznie wzięło w nich udział ok. 130 osób.

 

Oto krótkie przypomnienie, o czym i z kim rozmawialiśmy.

 

04 października 2014: panel prowadzony przez Zofię Milską-Wrzosińską i dr Rafała Styłę „Co jest zasadniczym doświadczeniem pomagającym zostać kompetentnym psychoterapeutą?” Udział wzięli: Jerzy Dmuchowski, dr Paweł Holas, Maria Król-Fijewska, prof. Katarzyna Schier, prof. Barbara Tryjarska.

Z dyskusji wynikło, że niezależnie od orientacji jest zgoda co do terapii własnej i doświadczenia klinicznego z pacjentami o różnej diagnozie jako zasadniczych elementów formacyjnych w rozwoju psychoterapeuty.

 

15 listopada 2014: panel  prowadzony przez prof. Irenę Namysłowską i prof.  Czesława Czabałę „Jak można rozumieć doświadczenia życiowe i co z tego wynika dla psychoterapii?”. Udział wzięli: Dawid Bieńkowski, Wojciech Stefaniak, oraz Jadwiga Śliwczyńska.

Przedstawiciele trzech różnych orientacji psychoterapeutycznych przedstawili rozumienie doświadczeń życiowych 34-letniej, zamężnej pacjentki z objawami depresyjnymi oraz ich znaczenie dla doświadczanych przez pacjentkę problemów i dla planowania psychoterapii. Dyskusja pokazała najważniejsze różnice i podobieństwa ważne dla planowania i przebiegu psychoterapii.

 

10 stycznia 2015: seminarium “Stosowanie integracji w praktyce klinicznej. Przykłady, wątpliwości, rozwiązania.” Było to prowadzone przez Annę Uściłowską spotkanie klinicystów w celu wymiany doświadczeń stosowania integracji w psychoterapii. W panelu dyskusyjnym udział wzięli: Anna Król-Kuczkowska, Maria Marquardt oraz Daniel i Beata Rosińscy.

Potrzeby pacjentów oraz dążenie do zwiększenia efektywności terapii, a także ciekawość poznawcza to główne czynniki motywujące uczestników panelu do poszerzania repertuaru oddziaływań terapeutycznych.

 

7 marca 2015: panel ”Psychoterapia a podejścia rozwojowe (coaching, trening, mentoring): integracja czy ostra granica?” poprowadzili Katarzyna Poluga i Paweł Jezierski, a dyskutowali Wojciech Eichelberger, Krzysztof Mazur, Paweł Pilich, dr Małgorzata Sidor-Rządkowska oraz Katarzyna Waluchowska.

Paneliści i uczestnicy zastanawiali się, czy jest możliwe łączenie psychoterapii z podejściami rozwojowymi. Omówione zostały takie kwestie jak: uczestniczenie pacjenta/klienta jednocześnie w dwóch procesach (np. psychoterapii i coachingu), kierowanie klientów coachingu\mentoringu\treningu na psychoterapię, potrzeby dialogu między przedstawicielami wszystkich dyscyplin, psychoterapii dla coachów.

 

18 kwietnia 2015 odbyło się ostatnie w roku akademickim 2014/2015 seminarium „Czy i w jaki sposób można zwiększać skuteczność praktyki psychoterapeutycznej?”. W dyskusji poprowadzonej przez dr Rafała Styłę udział wzięli prof. Barbara Tryjarska, prof. Ewa Trzebińska, dr Jerzy Pawlik oraz dr Paweł Holas.

W trakcie spotkania dyskutanci jednomyślnie zgodzili się, że skuteczność psychoterapii – w wymiarze indywidualnym jak i ogólnym – może być zwiększana. Pojawiały się takie tematy jak: znaczenie przenikania się wiedzy z nauk podstawowych (w tym przede wszystkim z psychologii) do praktyki psychoterapeutycznej, innowacyjne zastosowanie farmakoterapii w toku psychoterapii, zastosowanie idei konsylium wychodzącej poza praktykę tradycyjnej zespołowej superwizji, znaczenie doboru technik do osobowości i problematyki pacjenta.

 

W roku akademickim 2015/16 planowany jest kolejny cykl seminariów. Niedługo podamy bardziej szczegółowe informacje.